آه از این ستمگریِ و بی‌عدالتیِ و نابرابری!
باورم نمی‌شود که می‌رسد دوباره روزِ بهتری
کارگرجماعتِ ضعیف، تا چگونه می‌کنند با
دستمزدِ حدّاقلیِ و جان‌کَنیِ حدّاکثری؟!
گریه! عده‌ای اسیر در معادن زغال‌سنگ و مس
خوار می‌شوند و خاک در هزارتویِ خاک‌برسری
ناله! جمعی از نِ سرپرست خانوار و بی‌پناه
مثل کودکانِ کار، می‌کنند کلفتیِ و نوکری
آه! عده‌ای زباله‌گرد، دربه‌در برایِ لقمه‌ای
دست در زباله می‌کنند تا برای شامِ آخری.
تا چقدر توسری‌خوری از این زمانِ تُخس‌پروری؟
آه از این ستمگریِ و بی‌عدالتیِ و نابرابری!
شلمان؛ 11 اردیبهشت 1398 خورشیدی-داوود خانی خلیفه‌محله
درباره این سایت